Herbowi "Rawicz" poświęcił swój wiersz Wacław Potocki, najwybitniejszy poeta polskiego baroku. W "Epitalamium Rawiczowi z starą babą" czytamy między innymi

(...)Żenić się myślisz, ile wyrozumieć mogę, Gardzisz-li przyjacielską, bierz z herbu przestrogę, W której gdy pannę nosisz, nie chciej się sam zdradzać, A na swego niedźwiedzia starej baby sadzać.(...)

(...)Różnica między przezwiskiem a przydomkiem polegała na tem, że gdy przezwisko było osobistem i jedną tylko osobę oznaczało,

to przydomek stał dziedzicznie przy domu, oznaczając jedną linię jakiegoś rodu, to jest spływając w rodzinie z ojca na syna, wnuka itd.

Jakby jej drugi herb ale właściwy tej linii, gdy herb heraldyczny mógł wielu liniom być wspólny(...) Zygmunt Gloger, Encyklopedia Staropolska.

Jan Ciechanowicz '' Rody szlacheckie Imperium Rosyjskiego pochodzące z Polski'' oraz w 5 tomie '' Rodów rycerskich Wielkiego Księstwa Litewskiego''

Wywodzi w nich pochodzenie Snopków z Wiercienia od tych z Mozgawy. (...) herbu - Rawicz. Używali przydomku Snopek.

- Osiedleni w Polsce środkowej, potem odgałęzili się na wschodnie połacie Rzeczypospolitej.

Snopkowie zaś - jak podaje Przemysław Dąbkowski ( Wędrówki rodzin szlacheckich, Lwów 1925, s 9 ) - ród swój wiedli z Małopolski. Pisali się ''z Mozgawy'', już w XV wieku posiadali liczne wsie na Rusi Halickiej (...)

Wcześniejsza wzmianka na temat przydomku jest pod numerem 2133 w '' Przydomkach polskich, litewskich i rusińskich'' dr. Aleksandra Stekerta - Kraków 1897.

(...) Snopek, pk. XVII i XVIII s. w podlas.(Nies.) i orsz. (Const. 1764)(...)

Historyczne źródła średniowieczne nazywają Rawitami także Snopków z Mozgawy.

Jan Długosz w Insigniach pisał o Rawitach

(...) i wywodzący się z plemienia czeskiego, gdzie nazywani są Wrszowcami: z powodu zbrodni wiarołomstwa wytraceni z całym ich rodem przez książąt Czech,

z wyjątkiem niewielu, którzy uszedłszy do Polski rozrośli się w znakomitą rodzinę.

Mężowie surowi, nieustraszeni i okrutni, niektórzy również skłonni do rozlewu krwi, gardzący niebezpieczeństwami(...)

EINE FAMILIE VON PRZEMYSL GEFLOHEN IN 1620 IST IM 1626 ANS WENZLIK ZURUCK GEKHERT

https://fr.numberempire.com/derivativecalculator.php?function=1%2F%281-x%29&var=x&order=1

Mord Wrszowiców

Libice w X wieku były główną siedzibą rodu Sławnikowiców i stolicą Libickiego Księstwa Sławnika.

Gdzie urodził się Wojciech Sławnikowic znany w historii Polski i Czech jako święty Bp. Wojciech.

Gród zniszczony został w 995 roku przez wojska praskie dowodzone przez Wrszowców i włączony do państwa Czeskiego

(...) Tarcia między rządzącymi Przemyślidami, a Sławnikowicami nasiliły się po śmierci Sławnika 981 roku, a zwłaszcza Strzeżysławy 981 roku.

Senior rodu Sobiebor rozpoczął otwartą rywalizację także na poziomie ekonomicznym, otwierając w Libicach mennicę, która biła własne monety.

Pierwsze z nich zostały wybite na cześć jego brata Wojciecha, który akurat wtedy objął biskupstwo praskie.

Jak na ówczesne czasy mennica wybiła ogromną liczbę monet, bo aż 70 tysięcy.

Na awersie monet znajdowała się ręka z nożem, a na rewersie zrywający się do lotu orzeł.

28 września 995 roku doszło do otwartego konfliktu między obydwoma rodami Sławnikowców a Libicami.

Książę Czeski Bolesław II Pobożny siłami innego rodu Wrszowców zaatakował Libice i zajął prawie pozbawiony obrony gród, który otwarto mu po przyrzeczeniu nietykalności mieszkańców.

Szukające azylu w kościele rodziny braci zostały z niego wywleczone i wymordowane. Z siedmiu synów Sławnika ocaleli jedynie najstarszy Sobiebor,

będący na wyprawie wojennej przeciw Obodrzycom wraz z cesarzem Ottonem III i królem Bolesławem Chrobrym

- i przebywający na zachodzie biskup Pragi Wojciech (późniejszy święty) oraz towarzyszący mu najmłodszy przyrodni brat Radzim.

Z zemsty Przemyślidzi uderzyli w zagrażających ich potędze Wrszowców, niedawnych swych sojuszników. (...)

Po wymordowaniu w 1108 znacznej części rodu, pozostała przy życiu tylko jedna gałązka.

Wrszowcy Ci do końca XII wieku, starali się odzyskać swoją pozycję.

Nemoj stał się pierwszym kasztelanem w Litomierzycach i około roku 1160 został kamerdynerem królewskim.

Jego brat Jarogniew był przez długi czas kasztelanem w Saaz (Zatec) w latach 1146/7 do 1177.

Oprócz Czech Wrszowcy w XII wieku żyli w Detrichovcu (Hrutovcu) na Morawach. Posiadali silną pozycję w prowincji Znojmo-Bítovska(...)

(...) Atoli Światopełk książę Czeski w roku 1108 najechal Mutynę i z synami dwiema jego, Bożejem i Boraszkiem, także Unisława i Domisława,

wszystko to Rawiczanie byli, pozabijać kazał, czym przerażeni drudzy tegoż domu familianci do Polski się wynieśli;

przyjął ich mile Bolesław III Krzywousty król Polski i w dobra ich w rawskim województwie opatrzył,

gdzie wiele zamków i miast pofundowali i familią swoją w tym kraju rozplenili(...)

Kasper Niesiecki, Herbarz, VIII, 98-99

Joseph Mathauser Zagłada Wrszowców

Rodową siedzibą Wrszowców był Vraclaw koło Wyszehradu. Właśnie tam został zamordowany Mutyna z dwoma synami.

(...)Wrszowcy, Werszowcy ( łac.Vrsines, czeskie Vr?ovci), zobacz też Rawici początkowo Czeski, następnie Polski ród możnowładczy o początkach historii w X-XII wieku.

Posiadali swe domeny w północnych Czechach wokół Zadca i Litomierzyc W 995 roku.

Aktywnie uczestniczyli w wyniszczeniu Sławnikowców, prawdopodobnie w zemście za rzucenie na nich klątwy przez św. Wojciecha.

Wiele wskazuje, że przejęli po nich także Libice. Początkowo powiązani i skoligaceni z Przemyślidami, wraz ze wzrostem potęgi rodu zaczęli z nimi rywalizować(...)

Leszek Biały i wojewoda Goworek

>Pierwszym Rawitą, zapamiętanym przez historię Polski, był wojewoda Goworek.

Prawdopodobnie to potomek ocalałego z pogromu najstarszego syna Mutyny.

Goworek dowodził rycerstwem sandomierskim w bratobójczej bitwie pod Mozgawą, wspierając księcia Leszka Białego.

Synowie Grota, potomka Goworka, Sięgniew i Warsz dali początek dwóm liniom Rawiczan: Grotowicom i Warszowicom.

Od tych drugich wzięła swą nazwę Warszawa.

Rawiczami według herbarzy byli również Snopkowie z Mozgawy.

Libice po wydarzeniach z 995 roku przejęli Wrszowcy.

Fragment z ''Archiv pra?ské Metropolitní kapituly - Jaroslav Ersil, Iżi Prażak Archivní správa Ministerstva vnitra, 1956 roku.

(...)Tima, vicepurkrabi prażskeho hradu, Jan rychtar a priseżni mesta Hradcan vyznavaji, że jejich spolumestan Kriż Snopek se souchlasem sve manżelki Maruski

a Domka Ocasova prodali na zahajenem soude 1 a pul kopy gr. praż.

Vecneho platu na Kriżove dome na Hradcanech, należejciho dosud jmenowane Domce, Kunesowi, oltarniku sv.Doroty v prażskiem kostele,

a Buzkowi z Prelicr jakożto porucnikum testamentu Ofki z Libice(...)

Działo się to 4 marca 1388 roku. Wspominany jest również ojciec żony Snopka - Radeć Ocas: j. docera Domka

Dejepis mesta Prahy Vaclav Vladivoj Tomek ( Ritter von ) 1905 rok wylicza: Kriża i Jana Snopków żyjących w 1376 roku.

1376 roku Pohorzelce - Kriż Snopek - Jan Snopek

(...)Roku 1500 Jan Janeba z Mensziho mesta koupil od Anny Hornickowe 2 strychy pole a vzdelal je ve vinici.

Dalszi malitele vinice byli : Jan Snopek jinak Otczenasz ( r. 1519 )Blażek vinar z Karlova ( r. 1519-1522), Jan Snopek ( r. 1522 )(...)

W Czechach w miejscowości Sedlec znajduje się klasztor Cystersów. Jest to ciekawy obiekt architektoniczny odbudowany przez opata Indricha (Henryka) Snopka przy współpracy z architektem Santinim. Ciekawostką jest to, że dekoracje klasztoru powstały z około 70 000 ludzkich kości.

Viktor Kotrba w książce '' Czeski gotyk barokowy: dzieło Jana Santiniego-Aichla'' napisał

(...) Indrich Snopek, svetskim jmieniem Ondrej Vojtech, narodil se roku 1634 w Bavorowicich u Hloboke jako syn chudeho oslepleho rolnika Irziho Snopka a jeho manżenki Doroty(...) Wybierz się na wirtualny spacer po klasztorze >> http://www.czecot.pl/?page=18&idvp=116

Dane mówią o przeniesieniu się do Polski tylko części rodu na wiele lat przed narodzinami syna Goworka - Grota.

W historii Snopków pojawia się wątek Czeskiego króla Jerzego z Podebradu i jego rodu z Kunstatu na Morawach.

Jerzy z Podiebradów

(...)Jiří z Poděbrad se narodil v roce 1420. Pocházel z rodu ?lechticů z Kun?tátu, z jeho poděbradské linie.

Jeho otec Viktorín Boček z Kun?tátu a Poděbrad byl vojákem radikálního křídla husitské revoluce a působil v ?i?kově velitelském ?tábu.

Vlastnil mimo jiné Bouzov, Moravskou Třebovou, Boskovice, Litice a Pardubice, kde byl v době husitských válek hejtmanem.

Zde také 11. ledna 1427 umírá, snad prýve věku 24 let. Jiříkovi nebylo ani sedm let. Jiří z Poděbrad poznal otce jen povrchně.

Pan Viktorín zůstával věrně po boku ?i?kově, mnohokrát se vyznamenal v bitvách husitů.

V roce 1424 byl jedním z několika mála mu?ů, kteří se před hradem Přibyslaví skláněli u úmrtního lo?e Jana ?i?ky.

Pojistil náchodskou listinou vydanou na náchodském hradě 22. 12. 1425 dvoutřetinové právo.

Jiřího matku v?ak obklopuje věčné a patrně záměrně skrývané tajemství. Kvůli.

Jiříkovu neman?elském původu mu v budoucnu jeho nepřátelé říkali ?snopek� či ?král do?ek�(...)

Przygotowanie do matury z historii '' Husitsk kral a jeho doba'' Ilona Tlamkova

Czeska historia wiąże miano Snopek z pozamałżeńskim pochodzeniem Jerzego z Podebradu.

Podobnie czyni Jan Długosz

(...)( Gyrziko) chociaż w sprawowaniu rządów czeskich zręczny i zalety godny, zgubnem jednak zarażony był kacerstwem;

prócz tego padało nań podejrzenie, że otruł zacnego króla Władysława. To także wielu zrażało i gorszyło,

że pomieniony Jerzyk, przezwiskiem Snopek, pochodzący z rodziców odszczepieńców i wychowany w kacerstwie, z mlekiem macierzyńskim(...) Opera omnia tom 6 Jan Długosz.

Jan Długosz jako katolik, nie darzył szczególną sympatią króla Jerzego i husytów.

Nie odmawiał jednak zalet, które zaprowadziły go na tron.

Zmarły w 1808 roku biskup pomocniczy warszawski Jan Albertrandy zebrał z archiwów Neapolu, Watykanu, i Szwecji wypisy żródłowe do dziejów Polski.

O ile Długosza można podejrzewać o stronniczość, w przypadku Albertrandego, syna Włocha osiadłego w Polsce ten zarzut należy wykluczyć.

Historyk ten łączy przydomek Snopek z całym rodem króla Jerzego.

(...)Przeciw takowej w Czechach elekcyi najpierwsi powstali książęta na Śląsku mający się za znieważonych, iż człowiekowi rodu dość niskiego, ( z familii swoiej Irzyk miał przezwisko Snopek ) podlegać mieli (...).

Panowanie Kazimierza, Jana Alberta i Aleksandra Jagiellończyków Jan Albertrandy, Żegota Onacewicz

Historia zapamiętała trzech synów króla Jerzego z pierwszego związku z Kunegundą ze Sztemberka: Henryka księcia Ziębickiego, Oleśnickiego, Wołowskiego i hrabiego Kłodzkiego, Wiktoryna - księcia Opawskiego oraz Boczka.

Wiktoryn zmarł w 1500 roku w Cieszynie a został pochowany w Kłodzku.

Boček z Kun?tátu

Boček z Kun?tátu (urodzony 15 lipca 1442 roku - zmarł 29 września 1496 roku) z dynastii Podiebradów.

Boczek był najstarszym synem namiestnika i wielkorządcy Królestwa Czeskiego, późniejszego króla Czech Jerzego z Podiebradów i Kunegundy ze Sztemberka.

Boczek zmarł w 1496 roku w stanie bezżennym, nie doczekawszy się potomstwa.

Jerzy z drugiego związku z Joanną z Rozmitalu miał Jana, Jerzego, Fryderyka i Henryka Młodszego.

Ojcem Jerzego i dziadem dla jego synów był urodzony w 1403, zmarły 1 stycznia 1427 roku w Pardubicach, Wiktoryn z Podiebradów.

W genealogii Boczków z Kunstatu i Podiebradu to ojcem Wiktoryna był Boczek von Kunstadt,

który zmarł w 1410 roku, a matką Anna von Berka-Duba-Lipa vel Anna Eliska z Dube ( córka Henryka z Lipy ).

Ojcem Boczka V był zmarły w 1373 roku Boczek IV z Kunstatu i Klara N.

Boczek IV zaś to syn Heralda von Kunstadt ( zm. 1350 r.) który to Herald był synem Bohusza z Kunstatu ( zm. 1280 ).

Jego ojcem stał się Kuna z Oban.

Ojcem Kuny był zmarły w 1240 roku Heralt z Oban. - Jamie Allen's Family Tree

Przodkami Snopków mogli być Herald i Kuna z Oban, lub ich krewni.

Możlwe że własność Snopków, Kunaszów na Haliczu, Kunaszowa wieś nieopodal Przybysławic i morawski Kunstat mają ze sobą wiele wspólnego.

Na dworze króla Polskiego Zygmunta I Starego przebywał niejaki - Wilhelm Kuna z Kunstatu, potomek staroczeskiego rodu magnackiego.

Otrzymał od księżnej Izabeli Aragońskiej, matki królowej Bony, rewers na pewną sumę pieniężną, jeśli dopomoże do zawarcia małżeństwa Bony z Zygmuntem.

Kuna narzucał się wprawdzie Zygmuntowi I, na pośrednika i brał udział w uroczystościach ślubnych w 1518 roku

lecz ocena jego usług w tym względzie była niska, i księżna Izabela nie czuła się związana swym przyrzeczeniem.

Po śmierci księżnej Izabeli, Kuna zwrócił się ze swymi roszczeniami do królowej Bony Sforzy, i otrzymawszy od niej odmowną odpowiedź,

uzyskał od stanów Morawskich zezwolenie w 1532 roku na stosowanie represji wobec posłów i służebników królowej.

Acta Tominiciana tom 15 Piotr Tomicki opr. Stanisław Górski. Ossolineum 1957

Boniecki pod hasłem Kun vel Kunek zapisał

(...) Helena ze Śniadkowskich, żona Stanisława Kuna, rezygnuje z części w Śniadkowie Nagórnym, i Nadolnym, Sniadkowskiemu 1603 r.

Anna z Rudzkich, żona Andrzeja Kunka, sprzedaje części dóbr Rudki i Wylezinek, w Czerskiem, Rudzkiemu 1606 r.

( Perp. Czers. 2 f. 377 i 3 f. 35 )(...)

Polscy Snopkowie opuszczają Morawy jeszcze przed ruchami husyckimi, które rozwinęły się na dobre dopiero później.

Stało się to dnia 6 lipca 1415 roku po spaleniu na stosie, urodzonego w 1370 roku Jana Husa. Zatem byli katolikami.

Snopków od Grotowców i Warszowców odróżnia brak imion typowych dla tych rodów jak Grot, Prandota, Goworek czy Warsz.

Wystepują natomiast imiona typowe dla Kun oraz Sławnikowców takie jak Jan, Śmił, Wojciech czy też Bawor.

Documenta mag. Joannis Hus vitam, doctrinam, causam in Constantiensi Frantiska Palacky'ego notują Jana Snopka związanego z Husytami.

Joannes Snopek, magister civium in Hradczano Vraclav.

http://tade.wanclik.free.fr/Kazimierz-WAZA.htm

Bitwa pod Mozgawą

Bitwa stoczona 13 września 1195 roku na polach pod wsią Mozgawa bitwa jest jedną z najważniejszych, a jednocześnie najmniej znanych starć orężnych polskiego średniowiecza.

To tu zostały ostatecznie pogrzebane zapisy testamentu Bolesława Krzywoustego i przypieczętowane rozbicie dzielnicowe(...)

Paweł Korulczuk, Mówią Wieki ''Bitwa pod Mozgawą czyli koniec pryncypatu'' Daniel Kondratowicz "Leszek Biały i wojewoda Goworek"

Jakże odmienne spojrzenie prezentował współczesny tym wydarzeniom, kronikarz Wincenty Kadłubek. Obraz bitwy ujął on wierszem.

Oto polskie tłumaczenie słów mistrza.

(...)Groźnie się szyki ścierają, tu i tam hufce powstają,

Lasy wstają żelazne i włócznia włóczni zagraża

Dokądże, pytam, mężowie, dokąd, nieszczęsna młodzieży?

Czyż nie szaleństwem jest w własnej nurzać się krwi?(...)

(...)Jest zaś w krakowskiej dzielnicy miejscowość od miana rzeki Mozgawą zwana, położona niedaleko od Jędrzejowa(...) Wincenty Kadłubek - Bishop of Cracow.

(...)Mozgawa do pnia mozg '' grunt bagnisty ( p. Moskwa ). Słowacy nazywają grunta torfiaste mozgrowiska(...)

Staszewski Józef - Słownik geograficzny 1948 r.

(...)Mozgawa, także Mozgów, dziś Mozgawa, wieś, pow. Pińczów, gm. Chroberz, par. Młodzawy: Mosgawa 1396 ZS 69/66 Mozgawa 1399 ibid. 259/82, Mosgow 1420 ibid. 855/151, Mosgow 1508 Mp 489, Mozgawa 1579 Mp 218, Mozgawa parva 1674(?)

Prace onomastyczne, wydania 5-7 Komitet Językoznawstwa PAN

Morawskie rody z okolic Znojma i Kunstatu, pojawiły się, w okolicach Pińczowa za czasów księcia Konrada Mazowieckiego ( 1187-1247 r.)

Książę Konrad zarządzał wówczas, wraz z bratem księciem Leszkiem, Małopolską, Mazowszem i Kujawami.

Był synem księcia krakowskiego Kazimierza Sprawiedliwego, i morawskiej księżniczki Heleny Znojemskiej (zm. 2 kwietnia 1202 lub 1206r.)

(...)Od rzeczki Mozgawy wpadającej do Mierzawy i położonych nad nią osad tej nazwy pisali sę już około 1241- 1243 roku.

Stephanne de Moschava, świadek na dokumencie Konrada.

W latach 1412 � 1439 do zawołania Mozgawa przyznawało się sześć rodzin zamieszkująćych Zabłocie, Mironice, Brzeście, Piotrkowice, Strzeszkowice i Piskorzewice nad Mozgawą.

Przodków ich osadził jako rycerzy strzegących granicy od Śląska książę Konrad.(..)

''Genealogia'' Jacek Hertel Uniwersytet Mikołaja Kopernika. 1987r.

1241 rok przyjmujemy za datę osiedlania się Snopków w Mozgawie i okolicy.

Oto kilka źródeł z których dowiemy się o dalszych ich losach.

Zapewne skoligaceni z morawskimi Wrszowcami i Kunami z Kunstatu. Dodatkowo mogły nałożyć się więzy rodowe z Baworowcami.

''Słownik Historyczno-Geograficzny Województwa Krakowskiego'', Instytut Historii ( PAN ) autor - Jacek Laberschek

Warsz (Warcisław) był wysokim małopolskim urzędnikiem. Potomek - Goworka wojewody sandomierskiego - prawej ręki Leszka Białego. Syn Jana z Michowa kasztelana lubelskiego w roku 1250. Młodszy brat Sięgniewa - kasztelana lubelskiego w latach 1252 � 1255, a następnie wojewody sandomierskiego i kasztelana krakowskiego ojciec Prędoty z Michowa (sandomierskiego Mychowa)

Rozpoczoł swoją karierę jako miecznik sandomierski w roku 1250. W 1255 roku otrzymał urząd stolnika sandomierskiego.

W roku 1259 został kasztelanem lubelskim - w trakcie drugiego najazdu Mongolskiego Lublin został zniszczony.

Prawdopodobnie w czasie tego najazdu zginął powołany rok wcześniej kasztelan lubelski Piotr, i na jego miejsce Bolesław V Wstydliwy wyznaczył Warsza.

Urząd ten Warsz pełnił dwukrotnie bo w latach 1259-1262 oraz w latach 1264-68

W tym czasie tj. 1264 roku odznaczył się w bitwie pod pod Brańskiem.

Świadczy o tym pośrednio pochodzące z XVII wieku pismo ks. Gostkowskiego proboszcza parafii w Rudnie (pow. lubartowski)

przeciwko proboszczowi parafii w Gołębiu ks. Grzybowskiemu (koło Puław) przechowane w Archiwum Kurii Biskupiej w Lublinie.

ks. Zalewskim (Katedra i Jezuici) (...) Imprimis pono quoque villam Rudno maius seu ecclesiasticam villam antiquissimam Serenissimorum Ducum Poloniae fuisse eamque cum minori Rudno donatam rer Ducem Cracovien. et Sandomirien. de anno 1320 generoso Varsio de domo Ravittarum, castellano Cracov., victoriosissimo ex . Jadzvingis duci triumphatori, prout id privilegia apud generosum Ioannem Praeclaum Michowski clare testantur. (...)

Pomijając kwestie lokalne napisano tu o nadaniu Rudna Maior przez Władysława Łokietka w 1320 roku Warszowi Rawicie kasztelanowi krakowskiemu zwycięzcy nad księciem Jadźwingów.

Idąc dalej w roku 1265 rozgorzał konflikt pomiędzy synem zmarłego niedawno Daniela halickiego, a Bolesławem V.

Szwarno ze stryjem Wasylko najechali Małopolskę. W tym i kolejnym roku Bolesław V, scierał się z wojskami ruskimi i litewskimi.

Warsz był jednym z głównych dowódców tych wypraw. Kalendarium tych walk wygląda tak:

*(1265) Najazd litewsko-ruski na Małopolskę. Najeźdźcy pustoszą okolice Skaryszewa, Tarczka i Wiślicy.

*(1265) Wyprawa polska na Chełm.

*(1265) Ruski najazd na Lublin i Białą.

*(1265) Wojska małopolskie pustoszą okolice Czerwienia.

*(1266) Najazd wojsk polskich na Bełz.

*(19 VI 1266) Szwarno zostaje pobity przez Małopolan pod Wrotami.

*(1266) Zakończenie konfliktu z Rusinami. Bolesław V rezygnuje z najazdów na Jaćwież.

W 1268 roku Warsz zostaje wojewodą sandomierskim, a w 1270 roku obejmuje najbardziej wpływowe ówcześnie stanowisko kasztelana krakowskiego.

Kolejne działania militarne w których bierze Warsz udział wiążą się z zawiązanym w 1270 roku sojuszem Bolesława V z wegierskim Stefanem V.

Warsz dowodzi czerwcową wyprawą na księstwo wrocławskie Henryka IV w 1271 roku. W czasie buntu panów małopolskich w 1273 pozostaje chyba wierny Bolesławowi V i pozostaje na stanowisku kasztelana krakowskiego, aż do śmierci księcia w 1279 roku.

Następca Bolesława V - Leszek Czarny również ufał Warszowi.

W 1280 roku kiedy Małopolskę najechał Lew Halicki, jest jednym z dowódców wojskowych obok wojewody krakowskiego Piotra Bogori ze Skotnik i wojewody sandomierskiego Janusza Starży.

Prawdopodobnie bierze także udział w wojnach Leszka Czarnego z Jadźwingami w roku 1282.

Po śmierci Leszka Czarnego traci urząd kasztelana krakowskiego na rzecz Sułka z Niedźwiedzia. Prawdopodobnie jest jak pozostali panowie małopolscy stronnikiem Bolesława II Mazowieckiego.

Wiadomo że jego syn Prędota z Michowa w roku 1300 zostaje kasztelanem sandomierskim, a następnie staje się stronnikiem króla Władysława Łokietka i w 1313 roku kasztelanem krakowskim.

Powstaje jednak pytanie, czy Warsz mógł żyć jeszcze w 1320 roku?

Snopkowie z Mozgawy

(...)Jakusz Snopek z Mozgawy zastawia za 15 grz. Annie wd. po Tomku (?) 1398-1400 Piotr z Dziekanowic i Mozgawy syn Jakusza (...)

Herbarz polski: Wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich, Tom 5 Adama Bonieckiego.

(?)Jakusz Snopek z Dziekanowic i Mozgawy 1377 r. komornik ziemski krakowski, wraz z dziećmi: Jaśkiem, Piotrem, Klemensem i Małgorzatą,

zastawił część swą Dziekanowic 1398 i 1400 za 110 grzywien Wacławowi z Dziekanowic(...)

Księga rozsiedlenia rodów ziemiańskich w dobie jagiellońskiej - Tom I Józef Krzepiela.

(...) 1377-1408 Mik. Jakusz Snopek i jego synowie Jaśko i Piotr ( in. z Mozgawy) 1439 Piotr z Mozgawy nunc vero z Jawczyc Helc. II 450 Dziekanowice Pr.Pin. Par. Działoszyce(...)

''Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu'' Tom 5, Część 2, Wydania 1-3 Karol Buczek, Adam Wolff, Jerzy Wiśniewski, Instytut Historii (Polska Akademia Nauk)

Archiwa sądowe: (?) w Proszowicach ( (SP 8, 6643) 1405 Fenka żona Snopka z Górki ( pow. wiśl, dziś część Mozgawy) przeciw Spytkowi z Czajęcic:

taż przeciw Spytkowi '' de Goreczsky'' (ZK 3b s. 532, 546 (?)

Stachna z Jawczyc zastawia za 80 grz. Piotrowi z Mozgawy całą swoją część w Jawczycach,

tenże Piotr zapisuje swojej żonie Stachnie c. Marcisza ( i Stachny ) z Więcławic 49 grz. Wiana i 40 grz. posagu na ww. zastawionej mu cz. Jawczyc ZK 11(...)

Piotr Dymmel, pod hasłem Dziekanowice zapisał.

(?) W końcu XIV w. mieli tu dział Snopkowie z Mozgawy, od których w latach 1398-1402 przejmował je inny dziedzic części Dziekanowic,

Więcław ze Stępocic; jednocześnie wzmiankowany był tu jako właściciel Szymek z Góry syn Sułka Żydówki sędziego i burgrabiego krakowskiego oraz Krystyna wdowa po Tomku z Knyszyna (Sł.h-g.kr. Cz II s. 652-653)(...)

''Ludzie i herby w dawnej Polsce'' Polskie Towarzystwo Heraldyczne Oddział Lublin.

Słownik staropolskich nazw osobowych: Pod red. i ze wstępem Witolda Taszyckiego wylicza

(...)Jacuś Snopco de Mosgawa 1398 Krak CCXLVIII; Pan Snopko 1401 Roz 36; Snopko de Sanog 1429 AGZ XI 347.

Present(e) Snopkone, famulo domini prepositi ( Domus Dei ) 1381 Cd Sil I 45; Snopkoni, civi Sanocensi 1439 AGZ XI 1231;

Pro nobili Johanne Snopkone... ipse Snopa...eidem Snopek...idem Snopek 14447 AGZ XIII 3303.

- Cf. Snopa, Snopko cf. Snopek (...)Snopek Snopko, Per Snopek 1252 Stmir s. 314; Petrus dictus Snopecz de Marcinouicz 1382(...)

W 1440 roku kilku Snopków z Sanoka przeniosło się na Halicz.

Zbycie działów w Potoku przez Piotra z Mozgawy potwierdza ''Monografia historyczna parafii Góry Wysokie Sandomierskie'' Aleksandra Bastrzykowskiego.

(?) Tenże 9 maja 1365 r. obecny w Krakowie w sądzie ziemskim przy sprzedaży przez Piotra z Mozgawy za 20 grzywien części swojego dziedzictwa w Potoku Bartłomiejowi,

Florianowi i Sulkonowi z Potoka (?)

Ponownie ''Słownik staropolskich nazw osobowych'' Taszyckiego

(...)Snopek de Kunaczów 1403 AGZ II 28;(...)

(?)Z Małopolski wywodziła swój ród halicka rodzina Snopków. W pierwszej połowie XV w mieszkał w tej ziemi Jan Snopek (1444-1471) który pisał się z Mozgawy.

(...) Ojcem Jana Snopków był Piotr Snopek z Kunaszowa w ziemi lwowskiej ( 1374-1402), który znowu wedle wszelkiego prawdopodobieństwa był wnukiem Piotra z Mozgawy,

który w r. 1365 sprzedał swój dział w Potoku. Gniazdem tej rodziny była wieś Mozgawa nad rzeczką tej samej nazwy, położona w powiecie pińczowskim (?)

Przemysław Dąbkowski '' Wędrówki rodzin szlacheckich'' Lwów 1925

(...)Citaverat Snopek dominam Grabowniczkam 1428 AGZ XI 251(...) W. Taszycki ''Słownik...''

(...)Po raz pierwszy nazwa Grabownica (Grabownicza) pojawiła się w akcie lokacyjnym wsi z 1377 roku.

Etymologia nazwy wsi związana była z występowaniem na jej terenie lasu grabowego.

W późniejszym okresie pisownia nazwy miejscowości ulegała kilkakrotnie transformacji.

W 1646 roku po raz pierwszy pojawiła się funkcjonująca do dzisiaj nazwa � Grabownica.

Akt lokacyjny Grabownicy został wystawiony w Sanoku 14 października 1377 roku przez Władysława Opolczyka, księcia opolskiego, wieluńskiego i Rusi.

Z dokumentów wynika, iż książę nadał Grabownicę Piotrowi, zięciowi Gruszki(...)

(...)1377. Tenże książę Piotrowi zięciowi Gruszki nadaje wieś Grabownicę '' iure feodali.

Presertim vero predictus Petrus, sui herades et successores legitimi(...)

Rycerstwo polskie wieków średnich F. Piekosiński

W 1428 roku jako właściciel Grabownicy figuruje Piotr Snopek.

Grabowniccy herbu Ossoria z Grabownicy, w ziemi sanockiej. Piotr, zięć lub szwagier (gener) Gruszki, otrzymał w 1377 r. od księcia Władysława Opolskiego,

wieś Grabownicę w sanockiem, na prawie lennem, z warunkiem, osiedlenia się z żoną i dziećmi na Rusi ( KWP.)

Przydomek Gruszka nosili na Rusi Jasieńscy w XV-m wieku, a późniejsi Grabowniccy występują w aktach często jako krewni Jasieńskich, znany przeto ich protoplasta Mikołaj,

sędzia, mógł być synem powyższego Piotra. Pietrasz z Grabownicy świadczył w Sanoku 1402 roku przy sprzedaży Bliznego ( AGZ. VII ).

Andrzej z Grabownicy obecny 1408 r. w Krośnie, ma sprawę 1424 r. w Sanoku, a dla dzieci spłaca Kmita, kasztelan przemyski, 100 grzywien z zastawu Woli, na ręce Jasieńskich (AGZ. XI) (...)

''Słownik...'' W. Taszyckiego

(...)In causa discreti Stanislai Snopek, prosbiteri de Thuczini 1449 AC II 466; Snopek 1457 AGZ XII 2835;(...)

Nobilis Anna, filia olim nobilis ? consors nobilis Pauli, heredis de Czermno 1493 AGZ XIX 2303.

Snopkowski: Nobilis Johannes Snopcowsky alias Jan Czarni ... ipsi Jan Czarny 1481 Hel II 4260; Jacobus Snopkowski de domo Rawa (1474) (...)

Jan Długosz(...)o trzy mile, od Zamościa zaś o cztery, wieś Czermno, nad brzegiem Huczwy czyli Uczewa,

Miejsce to zapomniane a wielce historyczne, nazywa się w starych księgach Czermno, Czerwno, Czerwieńsk, Czerwonogród (...)

Historia pierwotna Polski Julian Bartoszewicz 1878 rok.

Bitwa pod Grunwaldem (Panorama T.Popiela i Z.Rozwadowskiego)

(...)W 1410 roku Wrszowcy, pod sztandarami Okszyców i Rawiczów, uczestniczyli w bitwie pod Grunwaldem.

Wśród 50 polskich "sztandarów" (pułków) na polu bitwy aż 26 było pod herbem Rawa.

Prowadził je Christian z Ostrowa, kasztelan krakowski. Był on także jednym z siedmiu członków rady wojny króla Władysława Jagiełły(...).

Derslaw z Włostów, herbu Oksza, służył jako zwiadowca, i na polu bitwy, a Piotr Włostów, również herbu Oksza, był jednym z rycerzy wybrany przez Polaków do rozpoczęcia bitwy.

Ponadto, jeden z Rawiczów, chrześcijańskich Goworziców, był wyróżniony za męstwo w bitwie pod Koronowem, i pod Grunwaldem.

Pod Koronowem wspomniano innych rycerzy herbu Oksza, a w szczególności, Dobka Okszę i Jana Reya z Nagłowic (?)

Przypuszczalnie byli tam również i Snopkowie herbu: Rawicz.

Archiwa wspominają o istnieniu w okolicy Przybysławic i Śmiłowa wsi o nazwie Kunaszowa Wieś (obecnie Kunaszówka)

(...)Kunaszowa, człon odróżniający w dawnej nazwie wsi Kunaszowa Wieś, Kunaszowa Wola, dziś Kunaszówka - Kunassowa Ues, Kunassoua Uola 1381, Cunasow 1382, Cunassoucca 1419(...)

Nazwy miejscowe województwa kieleckiego - Danuta Kopertowska PWN 1984rok.

Bitwa pod Grunwaldem (Panorama Jan Matejko)

W bitwie pod Grunwaldem odznaczył się w walce pochodzący z Kunaszowej Wsi - Mikołaj.

(...)Ósma chorągiew czerwona, na niej orzeł, jako świętego Jana Ewangelistę malują, w nogach trzymał napis Sanctus Joannes, biały, dwie Kobieta lekkich obyczajów żółte,

była biskupa Pomezańskiego, którą sprawował Magwardus de Kessemburg(...)

Tę wydarł Mikołaj Morawiec, który się pisał z Kunaszówki z domu Powała, i z tąż go potem król posłał do Krakowa do królowej(...)

Herby rycerstwa polskiego Bartosz Paprocki

W parafii Witków 6 km. Od Kazimierza Dolnego jest położona wieś o nazwie Dobre.

Jak napisano w '' Dziejach Lubelszczyzny'' , od 1409 roku własność szlachecka Bawora

Zamieszkiwali ją kolejno.

Bawor ( TA VII 1- 252 )1413 wdowa po Baworze (ZL I bp.). 1409

Wojciech z D. (TA VII 73). 1418 Dzichna ż. Wojciecha (ZL X 202).

1441 Dzichna z D. (ZL X 15, X 146). 1445 Dzichna wd. po Goworku z D. (ZL I 229)

1417�41 Bawor s. Dziechny

1449 1449�70 Jakub Snopek z D. (KL 1488�1529, ZL IV 1�212, V 199).

1456�69 Katarzyna żona Jakuba Snopka (ZL IV 212�50, VIII 52�84)

Wnuczka Piotra Snopka, a zarazem córka Macieja Czeszyka

(...)Małgorzata Czeszkówna z Tyrawy, sędzianka ziemską sanocka, której bracia wyznaczyli 1480 r. 100 grzywien posagu.

W 1447 jest już 2-ov za Janem Snopkiem z Mozgawy(...)

(...)Czeszykowie h Ossorya z Tyrawy v Ryterowic w ziemi sanockiej.

Mikołaj Czeszyk, dziedzic Tyrawy Małej, sędzia ziemski sanocki 1420 r. przez swoich pięciu synów, którzy zarzucili z czasem przydomek Czeszyk,

dał początek domom Ryterowskich, Tyrawskich, Bukowskich, Grabownickich, Pełków, Zawiszów z Grabownicy i Mysłowskich(...)

Herbarz Bonieckiego

(...)Głową tej rodziny był stary Mikołaj, sędzia sanocki, dziedzic Tyrawy i Bukowska, którego nazywano Czeszykiem (Czeszyk, Czeschig)

Nie było to nazwisko, a prawdopodobnie oznaczało ono jego narodowość czeską. A zatem mieliśmy tu doczynienia z rodziną czeską.

Mikołaj był postacią poważaną, okres jego sęstwa przypada w całości jeszcze na czasy ruskie(...)

Rocznik Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie tomy 6-7

''Nasza przeszłość'' Tomy 1-4 Kraków. Instytut Teologiczny Księży Misjonarzy zanotowała.

(...) Występuje wśród świadków Piotr Snopek '' de Kunaczów'' ( dziś Kunaszów w powiecie Rohatyńskim)

Czy Kunaszów utrzymał się w posiadaniu Snopków na stałe, nie wiemy, w toku XV wieku źródła o nim wspominają nieraz ( por. XII tom Aktów gr. i ziem.)

lecz jako właścicieli wymieniają ludzi innych, nie Snopków : Wy- 3) Akta gr. i ziem., t. XIX (Lwów 1906), nr. 1000 i 1629 (...)

Nie wykluczone, że - jak to u szlachty działo się często - drogą transakcyi majątkowych część Kunaszowa odpadła od Snopków,

część utrzymała się nadal w ich posiadaniu, ale mogło też być inaczej; Snopkowie sprzedali Kunaszów cały

i zakupili w to miejsce jakiś inny majątek w ziemi Halickiej (...) starosta Halicki Stanisław z Chodcza,

zaciągnął dług u niejakiego Jana Snopka i należność zabezpieczył na posiadłości swojej,

położonej w obrębie przedmieścia Rohatyna przy ulicy Babińskiej (...)

posiadłości którą Jan Snopek miał ongiś w zastawie przeszedł potem na jego własność.

''Mogazwa'' cóż kiedy śladów nie ma czy w ziemi Halickiej istniała miejscowość takiej nazwy

(Słownik Geograficzny nomenklatury ''Mogaswa'' w ogóle nie zna.

Związek Jana Snopka z Rohatynem poznaliśmy już poprzednio, tu zaś dodać nie zawadzi. iż za wypożyczenie pieniędzy miał on nadto w zastawie wieś Nastaszów

Księża misjonarze nie mogli odnaleźć Mozgawy, bowiem szukali nie w tym rejonie kraju, w którym w istocie się znajdowała.

Jakuba Snopka notuje Dąbkowski w ''Wędrówkach...''

(...) Z żony Małgorzaty ( 1447-1449) miał syna Jakuba, który pisał się z Babiniec (1481),

poślubił zaś Jadwigę Herburtowską ( 1481-1486) wdowę po Macieju Kuroszu(...)

1589. 09. 15 Król zgadza się by Mikołaj Herburt z Fulsztyna, Kasztelan przemyski, starosta Lwowski mógł wykupić wszystkie dobra, wójtostwa, sołectwa, które kiedyś przynależały do starostwa lwowskiego i zostały oddane w zastaw.

Dobra te otrzyma prawem dożywotnim. Datum: Rewal MK 135, k. 654 v ( SKM IV, nr 725 ) Archiwum Akt Dawnych

Jadwiga Herburtówna wywodziła się ze znacznego rodu, a w tamtych latach do mezaliansów raczej nie dochodziło.

Fakt posiadania części Rohatyna przez Stanisława z Chodcza zanotował Janusz Bieniak w ''Polskim Rycerstwie średniowiecznym - Tom 2.

mówi dziś tylko jedno źródło - dokument Kazimierza Jagiellończyka,

zatwierdzający sprzedaż jej działu w mieście Rohatynie oraz 20 jej wsi w ziemiach Lwowskiej i Halickiej na rzecz znanego nam już Stanisława z Chodcza,

wówczas wojewody Podolskiego i starosty Halickiego.

Fragment opracowania Wojciecha Kalwata ''Stanisław z Chodcza Chodecki (zm. 1529)''zamieszczonego w Silva Rerum przybliży nieco postać pożyczkobiorcy.

(...)Zdając sobie sprawę, z trudności finansowych i słabości swych sił (miał do dyspozycji zaledwie 500 zaciężnych), dążył do kompromisowego rozstrzygnięcia z hospodarem Mołdawskim Stefanem.

Zabiegi dyplomatyczne jednak nic nie dały. Spór rozstrzygnęła wojna. Chodecki już jako Marszałek Wielki Koronny wraz z Mikołajem Kamienieckim, rozgromili pod Chocimiem w 1506 roku wojska hospodara Bogdana.

Trzy lata później Bogdan znów zaatakował, ale nie zdobył bronionych przez Chodeckiego Kamieńca i Halicza. Mszcząc się za brak sukcesów, hospodar splądrował należący do marszałka Rohatyn i uprowadził w niewolę jego matkę i braci Piotra i Rafała.

Chodecki nie uczestniczył w wyprawie odwetowej, ale u boku króla pracował wraz z mediatorami węgierskimi nad pokojem z Mołdawią, który został wreszcie zawarty 23 I 1510 roku. Po tym wydarzeniu Chodecki dalej pełnił rolę zwierzchnika wojskowego Rusi i wraz z innymi polskimi wodzami odniósł wspaniałe zwycięstwo nad Tatarami pod Wiśniowcem (1512 r).

Dalej jednak czuwał nad bezpieczeństwem południowo-wschodnich kresów Polski(...)

W genealogii Kunaszowskich Boniecki zapisał (...) Kunaszowscy h. Radwan z Kunaszowa, w ziemi Halickiej, Piotr Snopek z Kunaszowa 1402 r. w Haliczu, a Mikołaj Kunaszowski 1421 r. we Lwowie, świadczyli ( AGZ. II i IV )(...)

Jeden z nich(...) Wojciech Jerzy syn Mikołaja, urodzony 1659 r. zmarły 13-go września 1714 r. ;rotmistrz (pułkownik) pierwszej chorągwi straży wojsk Rzeczypospolitej 1683 roku,

autor Diariusza wyprawy wiedeńskiej, nominowany 1687 r. skarbnikiem Bracławskim po bracie Janie dziedzic Kunaszowa, ożeniony z Teresą Poniatowska(...) co ciekawe syn Jana Kunaszowskiego i Marianny Zamoyskiej (...)Szczepan.

Tytułowany cześnikiem Drohickim, dziedzic Łuki i Zarwanicy, wylegitymowany ze szlachectwa w sądzie ziemskim Lwowskim, 1783 (...)

Akta radzieckie rzeszowskie 1591-1634

(...)Mikołaj Gelasinus, obywatel Lwowski, zaprotestował skrypt dłużny Krzysztofa Snopka, obywatela Rzeszowskiego 6 IX 1591 Actum feria 6 ante festum Nativitatis Beatae Mariae Virginis proxima a.d.

(?) O ten zaś dług, co pan Joksnowski na tegoż Snopka skarży,

ponieważ nie zapisał się, tak telko na czas pewny oddać. Przeto,

iż majętność telko powieda, a pieniędzy mieć neguje, niech przysięże o to,

a post iuramentum praestitum niech wedle szacunku radzieckiego cum sufficienti cautione intromisyją w dobra panu Joksnowskiemu Snopek da(...)

Sprawę zakończono polubownie bowiem istnieje

Zobowiązanie Bartłomieja Liska do zapłaty długu zaciągniętego przez Krzysztofa Snopka wobec Marcina Joksnowskiego w kwocie 37 zł. 18 IX 1591 (?)

Ostatni dokument, wspominający szlachtę o nazwisku Snopek, datowany jest na 1599 r.

Po tej dacie notowani są jako mieszczanie i chłopi.

Krzysztof i Regina Snopkowie winni są Rzeszowskiemu szpitalowi 25 złp., które zapisują na swej parceli ( 28 VII 1599 )

Akta radzieckie Rzeszowskie, 1591-1634 Adam Przyboś

Ciekawych informacji dostarczają rachunki królewskie dotyczące wypłat dla rycerzy zaciężnych,

którzy pod dowództwem płk.Jana Białego okupowali w imieniu królewicza Kazimierza zamek Stropków (Słowacja)

Rachunki królewskie z lat 1471- 72 i 1476-78

Item eodem die Mathe Snopek familiari Byaly Jan dedi tres fl. Pro expense eunti in Stropków

Item ipso die s. Elizabeth [ 19 XI] Johanni Snopek nuncio domini Jaschyensky dedi florenum pro expensis

Snopek Johanni Snopek nuncius d. Jaschyansky

Mathias familiaris Byaly Jan

Item feria quarta ante dominicam Reminiscere proksima [ 19 II ] dedi Allexio nuncio Byaly Jan duos fl.

Pro expensis eunti ad eundem in Stropkow.

Widzimy Mateusza i Jana Snopków. Jan jest przedstawicielem Jasieńskiego. Drugi ze Snopków to kuzyn Jana Białego.

(...)Ruszył król dwór swój z Pawłem Jasieńskim i drugi lud gotował się za nim prędko. Matyaszowi gdy obaczyli za sobą lud wielki, pierzchali prędko do Wrocławia, naszy po nich, bijąc je i imając aż blisko Wrocławia (...)

Potem król ku Prusom umyślił się obrócić, i tam wprzód przed sobą Dunina kasztelana i starostę łęczyckiego i Jana Białego z tysiącem ludzi jezdnych i pieszych posłał, aby tam skarali te, którzy się buntowali przeciw Polakom (?)

Polacy zgoła byli, acz się też już namieszało było między nie rozmaitych narodów, i opanowali Modrą górę, Bukowiec i Stropków, który im zaś Pareni spuścił(...) Kronika Marcina Bielskiego.

Rotmistrza (płk.) Jana Białego wspomina ''Słownik historyczno-geograficzny Województwa Poznańskiego w średniowieczu'',

Część 3, Krystyna Górska-Gołaska, Paweł Dębiński, Alina Łosińska Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, 2005 rok.

(...) 1474 Jan Biały ze Sroczkowa (województwie sandomierskim) otrzymuje od króla Kazimierza prawo do dóbr Żydowo, Głuchowo, k/Wronek, Przecławie k/Szamotuł (obecnie Przecław, i części w Nojewie)

(...)Tymczasem Jan Biały wyraźnie nazywa ojcem Piotra Dunina (Arch. Gd., 300 D 51, nr 51) i dziedziczy jego dobra (M. Sum , I, nr 2041) Starostowie Malborskim w latach 1457-1510 Karol Górski

(...)działania polskich wodzów na Warmii i Pomezanii, m. in. Jana Białego ze Sroczkowa, syna Piotra Dunina, oraz zawarcie pokoju między królem węgierskim i polskim zmusiło biskupa i wielkiego mistrza do uległości(...)

Dzieje Prus Królewskich, 1454-1772: zarys monograficzny Wacław Odyniec PWN 1972

Piotr Dunin kasztelan Sieradzki i starosta Łęczycki

(...)[ król ]wysłał Piotra Dunina kasztelana Sieradzkiego i starostę Łęczyckiego, z oddziałem sześciuset jeźdzców i czterechset pieszych rycerzy, przydawszy mu w pomoc Jana Białego (...)Opera omnia Jan Długosz

(...)W Jezioranach urodził się Paweł Snopek kanonik warmiński, humanista i mecenas sztuki.

Na początku XVI wieku był on sekretarzem i ekonomem biskupa warmińskiego.

Utrzymywał kontakty kulturalne ze światłymi ludźmi swoich czasów. Całą swą bogatą bibliotekę zapisał kolegiacie w Dobrym Mieście...

W latach 1626 � 1629 przebywał u cystersów w Wągrowcu.(...)

Snopek Paweł urodzony po 1480 roku � zmarł 22 lutego 1554 roku we Fromborku. Słownik biograficzny Warmii, Prus Książęcych i Ziemi Malborskiej od połowy XV do końca XVIII wieku tom 2 Tadeusz Oracki 1988 rok.

Grzegorz Snopek (ur. 1485 w Szamotułach, zm. 1541 w Poznaniu) Pochodził z mieszczańskiej rodziny.

- Rektor Akademii Krakowskiej w latach 1537-1538. Pozostawił po sobie dziesięć książek drukowanych w Krakowie w latach 1524-1541. Są to przeważnie dzieła prawnicze.

W początkach XV wieku grupa rycerstwa z ziemi łęczyckiej i sieradzkiej przeniosła się na Podlasie.

Otrzymali oni tam liczne nadania ziemskie, o których nie mogli nawet myśleć będąc w Wielkopolsce.

Założyli wioski: Dziadkowice,Chodów, Osmola i inne, nazwane na pamiątkę swoich rodzinnych wsi.

Właśnie stamtąd pochodzili pierwsi osadnicy w tej okolicy. Był to wyjątek, większość okolicznych rodów szlacheckich wywodziła się z Mazowsza.(...)

W ślad za mieszkańcami Sieradzkich Dziadkowic i Osmolina wybrali się na Podlasie Snopkowie z Wiercina.

(...)Ista villa est nobilis J. Vyganowshy in qua est ecclesia tituli(...) Joannis de Lasco

Joannis de Lasco ( Jan Łaski Starszy ) doskonale znał ziemię sieradzką. Urodził się w Łasku około Wiercina.

Od 1402 roku noszący przydomek Snopek zaczeli emigrować z Mazowsza i Małopolski.

W następnych pokoleniach znaleźli się też na innych ziemiach Polski, ale jako noszący już nazwisko - Snopek

Źródła:

Wacław Potocki - Wiersz

Zygmunt Gloger, Encyklopedia Staropolska

Jan Ciechanowicz '' Rody szlacheckie Imperium Rosyjskiego pochodzące z Polski'' oraz w 5 tomie '' Rodów rycerskich Wielkiego Księstwa Litewskiego''

Jan Długosz - Insignia

Kasper Niesiecki, Herbarz, VIII, 98-99

Joseph Mathauser Zagłada Wrszowców

Archiv praské Metropolitní kapituly - Jaroslav Ersil, Iżi Prażak Archivní správa Ministerstva vnitra, 1956 roku.

Acta Tominiciana tom 15 Piotr Tomicki opr. Stanisław Górski. Ossolineum 1957r.

Paweł Korulczuk, Mówią Wieki ''Bitwa pod Mozgawą czyli koniec pryncypatu

Daniel Kondratowicz "Leszek Biały i wojewoda Goworek"

Jacek Kowalski "Pieśń o bitwie pod Mozgawą"

Wincenty Kadłubek - Obraz bitwy (wiersz)

Staszewski Józef - Słownik geograficzny 1948 r. Słownik Historyczno-Geograficzny Województwa Krakowskiego'', Instytut Historii ( PAN ) autor - Jacek Laberschek

Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu'' Tom 5, Część 2, Wydania 1-3 Karol Buczek, Adam Wolff, Jerzy Wiśniewski, Instytut Historii (Polska Akademia Nauk.

Archiwa sądowe w Proszowicach.

Piotr Dymmel - Dziekanowice

Słownik staropolskich nazw osobowych: Pod red. i ze wstępem Witolda Taszyckiego

Przemysław Dąbkowski '' Wędrówki rodzin szlacheckich'' Lwów 1925r.

Nazwy miejscowe województwa kieleckiego - Danuta Kopertowska PWN 1984rok.

Herbarz Bonieckiego - Genealogia Kunaszowskich

Instytut Teologiczny Księży Misjonarzy ''Nasza przeszłość'' Tomy 1-4 Kraków.

Akta radzieckie Rzeszowskie, 1591-1634 Adam Przyboś

Dzieje Prus Królewskich, 1454-1772: zarys monograficzny Wacław Odyniec PWN 1972r.